Poniższy wpis został sprowokowany poprzez paru naszych znajomych.  Agnieszkowa dziecięca sesja portretowa „Malowanie kocich buziek” wywołała dość dużo sympatycznych komentarzy i serię podchwytliwych pytań. „Jak się robi takie zdjęcia?”, „Czym to robiłaś?”, „W rzeczywistości? Nikon D40???”.

Tutaj należy się krótkie wyjaśnienie. Nikon D40 to nieznaczny aparacik pamiętający czasy T.Rex Parę lat temu, nasi skośnoocy przyjaciele wypuścili na rynek małą, foremną lustrzankę. Sześć milionów pikseli robiło wówczas umiarkowane złudzenie, aparat jednak uchodził za wielce udaną konstrukcję. Genialny stosunek cena/jakość, niewielkie rozmiary i zwyczajnie ładne ilustracje. Siedem lat, to natomiast w świecie obrazków cyfrowej bardzo dużo. Niemniej jednak skoro można robić świetne obrazki aparatem komórkowym, iphonem (patrz: pięć&a=0&at=0″ mce_href=”http://www.chasejarvis.com/#mi=2&pt=1&pi=10000&s=0&p=pięć&a=0&at=0″>ilustracje wykonane iPhonem przez Chase’a Jarvisa), to oczywiście małą, starą lustrzanką połączoną z manualnym obiektywem sprzed 20 lat (nie posiada autofokusa, żeby ustawić ostrość trzeba kręcić pierścieniem obiektywu) – tym bardziej. Jak robić fajne obrazki?

1.Trzymaj aparat stabilnie!

99 % nieostrych zdjęć można porównać do spleśniałych warzyw – być może znalazłyby nawet swojego odbiorcę, ale nie warto na to czekać. Ostre zdjęcia są w zasięgu ręki! Wystarczy stosować się do poniższych porad:

– przyjmij stabilną postawę, stopy położone płasko na podłożu, kolana lekko ugięte, łokcie dociśnięte do tułowia. Jeżeli już fotografujesz lustrzanką albo bezlusterkowcem, podtrzymaj obiektyw wolną ręką od dołu.

– wykorzystaj naturalne podpory, możesz oprzeć się o ścianę, drzewo, przyklęknąć

– spróbuj robić wydech tuż przed zwolnieniem migawki
– jeśli tylko możesz, korzystaj z obiektywów z wbudowaną funkcją redukcji drgań lub włącz tłumienie drgań w aparacie.

Uwaga! Redukcję drgań warto wyłączyć, kiedy korzystamy ze statywu.

– używaj statywu

Statyw jest potrzebny przy zdjęciach nocnych. Ale przydaje się bardzo we wszystkich sytuacjach, kiedy chcemy posiadać gwarantowaną ostrość fotografii, a jest ryzyko, że zdjęcie może zostać poruszone.

W znaczącej liczbie przypadków stosuje się tutaj starą, najbardziej prostą regułę odwrotności ogniskowej – zdjęcia „z ręki”, bez oparcia, bez użycia systemu redukcji drgań,  mają szansę być nieporuszone, jeśli czas ekspozycji jest nie dłuższy niż odwrotność użytej ogniskowej. Czyli fotografując pełnoklatkową lustrzanką, korzystając z obiektywu o ogniskowej 50 mm, możemy bezpiecznie robić fotografię z czasami  1/50 sek. lub krótszym.  Funkcja redukcji drgań umożliwia na wydłużenie czasu fotografowania dosłownie o 4 stopnie przysłony (w podanym przykładzie byłby to czas ok. 1/15 sek.)

Uwaga! Zasadę tę należy nieco skorygować w wypadku fotografowania lustrzanką z matrycą niepełnoklatkową, bezlusterkowcem czy aparatami kompaktowymi. Ale to jest zagadnienie na osobny artykuł.

2. Zauważ na światło.

Światło jest duszą obrazków. Zanim nauczysz się świadomie korzystać z różnorakiego oświetlenia, staraj się unikać mocnego, kontrastowego światła. Fotografowanie w piękny, słoneczny dzień, w samo południe – to wbrew ogólnie panującemu przekonaniu – prosta droga do złych zdjęć. Najlepsze i najbezpieczniejsze światło jest wczesnym rankiem (w okolicach wschodu słońca) i wieczorem (tuż przed zachodem słońca, sam zachód i tuż po zachodzie słońca). Miękkie, delikatne, rozproszone oświetlenie wybitnie sprzyja zdjęć portretowej. Wbrew pozorom, aktualnie po południu, nasze otoczenie przekazuje się w znakomita fotografia” href=”http://fotopaleta.pl/przemila-niespodzianka-czyli-moje-zdjecie-nagrodzone-przez-akademie-nikona/” mce_href=”http://fotopaleta.pl/przemila-niespodzianka-czyli-moje-zdjecie-nagrodzone-przez-akademie-nikona/”>najżywszych barwach.

ażeby Fotopaleta krakowski fotografik ślubny” width=”883″ height=”585″>

3. Stosuj uznane, powszechnie

stosowane w malarstwie metody kompozycji obrazu.

Sposoby te sprawdzają się w wielu przypadkach. Fotografując krajobraz, ustaw linię horyzontu na wysokości 1/3 od dołu albo od góry planowanego kadru (w współzależności od tego, czy chcesz zilustrować piękne łąki czy wyjątkowe niebo). W ogólności, unikaj symetrycznych kompozycji, z fotografowanym obiektem w środku kadru. Zasady te warto również stosować w trakcie fotografowania ludzi.

Z wyjątkiem bliskich, ciasnych ujęć (gdzie przykładowo. głowa wypełnia cały kadr), z reguły sprawdzi się dobrze metoda trójpodziału. Na wysokości 1/3 (do dołu lub od góry fotografię) ustawiamy wówczas oczy portretowanej mężczyźni i kobiety.

4. Stwórz czytelne tło.

Jak najprościej poznać czy mamy do czynienia z rozpoczynającym amatorem? W bardzo wielu sytuacjach obrazów występują te same, ciągle powtarzane błędy. Nieostre zdjęcia (głównie nieostre główne tematy obrazków), brzydkie światło (powodujące nieładne cienie pod oczami i nosami fotografowanych osób), niewłaściwa kompozycja i wreszcie „wisienka na torcie” – zaśmiecone zbyt wieloma szczegółami tło.

Oto typowe zdjęcie przedstawiające „wszystko i nic”:

Pokaż jakie masz tło, a powiem Wszyscy ludzie kim jesteśPodstawową czynnością na pierwszym etapie fotograficznego rozwoju jest uczenie się jak „patrzy” aparat. A jest to narzędzie obiektywne i surowe, rejestruje z uporem wszystko to, czego nie zauważyliśmy w trakcie robienia ilustracje. W konsekwencji, na naszych fotkach widzimy zbędne przedmioty, słupy, drzewa, linie telegraficzne. W ogólności – wszystkiego jest za dużo, a uwaga oglądającego zdjęcie jest rozpraszana przez zagmatwaną kompozycję.

Postarajmy się robiąc ilustracje zwracać większą uwagę na to, co znajduje się w okolicach fotografowanego człowieka albo przedmiotu. Schludne tło umożliwia skierować spojrzenie widza na to, co na zdjęciu jest najbardziej istotne.

Dla nieco bardziej efektywnych:  naucz się posługiwania głębią ostrości. To podstawa obrazy portretowe kraków” href=”http://fotopaleta.pl/zdjecia-portretowe/” mce_href=”http://fotopaleta.pl/zdjecia-portretowe/”>udanych obrazków portretowych.

5. Stosuj precyzyjne kadrowanie (kadruj z głową!)

Fotografując osób, starajmy się ogólnie rzecz biorąc nie ucinać kończyn na wysokości stawów. Nie obcinajmy stóp, łokci i dłoni.

Unikajmy też brutalnego „ścinania” czubka głowy czy brody. Niedociągnięcia te przeważnie są spowodowane pewną niechlujnością i lenistwem. Rzadziej nie ma sposobności poprawienia złego kadru. Oglądajmy zdjęcia po przygotowaniu na wyświetlaczu LCD naszego aparatu i w razie czego powtórzmy ujęcie, korygując wcześniejsze błędy.

6. Zwracaj uwagę na poprawną ekspozycję.

Współczesne aparaty umożliwiają w trybie automatycznym przyzwoitą ekspozycję (naświetlenie fotografię), w bardzo wielu sytuacjach ujęć.  Aktualnie możemy podejrzeć wykonaną ilustracje na ekranie LCD.

Zdecydowana większość przyzwoitych aparatów pokaże nam miejsca prześwietlone. Dodatkowo, nieco bardziej wyuzdane aparaty kompaktowe posiadają funkcję podglądu histogramu – wykresu ukazującego w prosty i czytelny sposób, czy nasze zdjęcie zostało właściwie naświetlone. Podglądając histogram zdjęcia na LCD aparatu, możemy wycenić jak bardzo  zdjęcie jest niedoświetlone (albo prześwietlone) i łatwo skorygować złe ustawienia. W sytuacji zbyt ciemnego fotografię możemy np. zwiększyć ISO (czułość matrycy) albo otwór przysłony lub  skrócić czas naświetlania.

Dla nieco bardziej wykwintnych: zaprzyjaźnij się z trybem manualnym Twojego aparatu. Tylko ten tryb pozwala na pełną kontrolę nad robionym zdjęciem. Nie daj się zwieść opowieściom znajomych demonizujących trudności powiązane z nauką trybu manualnego. Wypuść się na szerokie wody, rób przez miesiąc obrazy tylko w trybie M.  Zapewniam Cię, Twoje ilustracje będą kategorycznie lepsze, a Ty będziesz w ciemno ustawiać prawidłową ekspozycję.

7. Zastanów się nad zdjęciem, zanim naciśniesz przycisk migawki.

Przemyśl, co jest podstawowym tematem obrazki, co powinniśmy odznaczać, a co ukryć na zdjęciu.

Wielu z nas w znaczącej liczbie sytuacji bezmyślnie przyciska raz za razem spust migawki. To wszakże nic nie kosztuje dużo pieniędzy! Nasi rodzice i dziadkowie, fotografując tradycyjnym aparatem analogowym, mieli świadomość wagi każdej filmowej klatki. Wywołanie nieudanego zdjęcia było zbędnym kosztem, nauka na indywidualnych błędach była więc dużo droższa niż aktualnie. W tamtych latach, o wiele w mniejszości przypadków i zdecydowanie bardziej świadomie naciskano przycisk migawki aparatu.

Współczesne aparaty mogą znacznie przyśpieszyć proces nauki, dzięki sposobów błyskawicznego podglądu dopiero co zrobionej obrazków na ekranie LCD. Zdyscyplinowany fotograf korzysta z tej procedur przede wszystkim w celu korekcji poprzednio wybranych ustawień, by osiągnąć maksymalnie udany efekt. Najważniejszy jest jednakże czas przed zrobieniem zdjęcia, warto się zastanowić po co robimy informacje zdjęcie, co z uwagą chcemy osiągnąć.